Finland: land van meren en bossen

Lieve mensen,

Wat maken wij veel mee. Elke dag zijn we van 8 tot 8 bezig met nieuwe ervaringen, indrukken en activiteiten. Moe maar voldaan belanden we elke avond in een tot nu toe zacht bed.
Na twee geweldige en zonnige dagen in Stockholm, namen we nu de Viking Line naar Helsinki. We moesten ons al 2 uur voor afvaren melden, dus om 13 uur in de middag vertrokken we al naar de haven. We stonden vrij vooraan in de check-in rij, maar het wachten daarna duurde erg lang. Het duurde zeker een uur voordat we eindelijk met de auto aan boord mochten. Eenmaal aan boord bleek deze boot iets groter dan de vorige. Al was de cabine kleiner en iets smoezeliger. Het was een echte doolhof en moesten even zoeken naar onze cabine. Verder was het eten uitmuntend. Er was veel keus en alles werd tot de laatste minuut bijgevuld. We hebben een heerlijke avond gehad op de boot met live muziek en cocktails. De volgende ochtend kwamen we al vroeg aan in Finland. In Finland is het een uur later dus de avond van te voren moesten we even goed navragen hoe laat we nu zouden aankomen in Helsinki. Erik vroeg aan een medewerker daar hoe laat het nu was, want we snapten niet helemaal wanneer de klok een uur vooruit zou gaan. Spontaan wees de meneer naar twee klokken en zei: ‘This is Swedish time and this is Finnish time’. ….. Ja meneer zover waren wij ook, maar wat is het nu…? Na de vraag anders te hebben gesteld, bleek dat we nu al in Finse tijd zaten en dat het al na middernacht was. Tijd om op zoek te gaan naar ons bed. Heerlijke zachte bedden trouwens. Je merkt niets van het varen. Zelfs beter dan in de trein.

Het bleek dat het hotel in Helsinki midden in de stad zat. Erg handig, maar helaas had dit hotel geen eigen parkeerplaats. Dat betekende dus midden in de stad parkeren voor meer dan een dag. Het hotel verder was erg goed weer. Het bleek nu dat het hotel ons in een kamer met aparte bedden had ingedeeld. Best bijzonder als je op huwelijksreis bent. Dit staat ook op de papieren, dus het meisje bij de balie schok een beetje. Ze bood gelijk een upgrade aan voor weinig geld en deze hebben we natuurlijk aangenomen. Prachtige grote kamer met king size bed en bad. Keer op keer zijn Erik en ik verbaasd over de goede kamers, lekker eten en de fijne service van de hotelmedewerkers. Omdat we nu midden in de stad zaten besloten we gelijk een city tour te doen. Dus hup in de bus en lekker 1,5 uur luisteren en om je heen kijken. Een erg goede manier om de stad snel te ontdekken. We zagen dat Helsinki veel parkjes heeft en erg rustig aanvoelt voor een grote stad. Maar liefs 20% van de totale bevolking van Finland, woont in Helsinki. Dat is net iets meer dan 1 miljoen mensen. Wisten jullie trouwens dat Finland 600 jaar lang in handen van de Zweden zijn geweest. Daarna kwam het ook nog meer dan 100 jaar in handen van Rusland. Pas sinds 1917 kreeg Finland de onafhankelijkheid status.
Het meest bekende Finse woord is sauna. Minimaal een keer per week gaan de Finse mensen naar de sauna. Dit doen zij naakt en vaak gaan zij daarna zwemmen in ijskoud water. Verder zagen wij veel ganzen in de stad. Dezelfde donkere ganzen die wij veel in Nederland zien. Het blijkt dat deze ganzen in ons land overwinteren en tijdens de zomermaanden vaak weer terugvliegen naar Helsinki. Na Australië en Nieuw Zeeland is Finland het 3e land ter wereld dat vrouwen kiesrecht in 1906 gaf, zowel actief als passief. Het was het eerste land in Europa.
Na deze informatieve city tour besloten Erik en ik om even door de stad te wandelen. Tijdens de tour hadden we gehoord over een rotskerk. Deze kerk is uitgehouwen in een bergwand in 1969. Je bent volledig omringd door de natuur, behalve het plafond want die is van koper. Maar liefs 22 km aan koperdraden zijn gebruikt om het plafond te maken. Er schijnt een geweldige akoestiek te zijn in de kerk, vandaar dat er veel concerten gehouden worden. Verder hebben we het Sibiliusmonument bezocht. Dit is een beeld gewijd aan Jean Sibilius. De bekendste componist van Finland. Het beeld bestaat uit 600 aan elkaar gelaste pijpen die een golvende beweging voorstellen. Bijzonder om te zien. Al waren we niet de enige die dit vonden. Een hele groep met Chinezen kwam ook even langs en het bleek dat elk gezinslid even op de foto moest met het beeld. Daarna ook alle zussen en daarna alle broers, daarna moeder met zussen en daarna moeder met broers, oh en daarna natuurlijk vader en moeder samen…Oftewel het duurde een tijdje voordat ik een goede foto kon maken van het beeld. Uiteindelijk staat moeder er alsnog op, want ze wilde ook nog even op de foto in het midden van het beeld.

Als laatste die dag zijn we naar Suomenlinna gegaan. Dit is een oud zeefort op een groepje eilanden dat nu op UNESCO werelderfgoed lijst staat. Via een ferry kwamen we in een kwartiertje aan. Het fort, toen Sveaborg genaamd, is in 1748 gebouwd en in 1808 kwam het in handen van Rusland. Na de onafhankelijkheid kreeg het een andere naam, namelijk Suomenlinna: kasteel van Finland. Helaas kent het fort geen kasteel, wel hoge muren, een kerk, bunkers, kanonnen en een onderzeeboot. Na 1972 verdwenen de laatste militairen en kwam het gebied in handen van burgers. Er wonen zelfs nu nog 800 mensen permanent op de eilanden daar. Het is een enorm groot gebied en eigenlijk kun je er de hele dag lopen. Er zijn restaurantjes en picknick plekken, veel informatieborden en musea. Helaas hadden wij niet veel tijd, maar het was het korte bezoekje meer dan waard.
Na een heerlijke nacht, wel een beetje warm, en rustige ochtend vertrokken we wat later dan gepland naar Kuopio. Nu konden we pas echt het Finse landschap zien. Veel bossen en veel meren. Het verkeer was rustig met één baanswegen waar je 80 tot 100 km per uur mag rijden. Het werd wat kouder: de temperatuur daalde van 25 graden in Helsinki naar 15 in Kuopio. Het voelde alsof we een enorme tocht had gemaakt naar het noorden. Kuopio zelf is een leuk stadje. Het ligt aan het Kallaversimeer en aan de voet van de berg Puijo. Ook hier werden we weer verrast door de hotelmedewerkers. Op onze hotelkamer lag een dienblad vol met aardbeien en chocola en een flesje champagne met een kaartje ‘Happy Honeymoon’. Erg lief!
Helaas was de nacht minder goed. Vroeg in de ochtend begon het te regenen en het bleek dat buiten net boven de ramen er een metaal dakje geplaatst was. Niet alleen bij onze ramen, maar natuurlijk ook onder ons. De regendruppels kletterde als kleine steentjes die tegen je ruit gegooid worden op het metalen dakje. Erg storend geluid waardoor we beide vroeg wakker werden gemaakt.
Na wel een heerlijk ontbijt, besloten we Kuopio nog even te verkennen. Er was een markt, groot winkelcentrum, aantal kerkjes en een veteraan museum. Erik wilde graag even naar deze laatste toe. Helaas bleek deze laatste alleen in het weekend open te zijn. Dus halve stad door in de regen voor niets. Geen punt, maar volgende keer toch maar even op internet kijken voor openingstijden. Even buiten de stad staat op de ‘berg’ Puijo een toren. Dit is natuurlijk niet een berg zoals vele kennen van Zwitserland of Duitsland, maar een berg van 150 meter hoog. Eigenlijk een heuvel(tje). De toren zelf is ook 75 meter hoog Je kunt zelf ook helemaal omhoog en hebt dan een fantastisch uitzicht over het Kallavesi meren gebied. Ook nu weer helaas, want het was mistig en nattig. Hierdoor mochten we wel gratis omhoog, maar hadden we totaal geen uitzicht. Tijdens de wintermaanden kun je hier ook prima vertoeven. Wij zagen 2 ski schansen, een stoeltjeslift en routes om te langlaufen.

Erik verheugde zich al de hele week op het Koli Park. Dit is een nationaal park in de buurt van Nurmes, onze volgende hotel stop. Dus op weg naar Nurmes, wat maar anderhalf uur rijden was, besloten we een stop te maken bij dit park.. Ik was in de veronderstelling dat het nationale park een ingang had met borden, wandelpaden en wegwijzers. Dit bleek niet het geval te zijn. Het Koli park strekt zich uit over een hele bergkam zonder enige bordjes naar een ingang. Uiteindelijk na wat rondvragen en een paar keer verkeerd rijden kwamen we bij een soort van ingang met een parkeerplaats en trappen. Nu konden we naar boven lopen en daar wat kleine routes wandelen. Vele rotspartijen met veel mos en bomen en vergezichten over het Pielinen meer. Erg mooi en door de mist en nattigheid kreeg je een beetje het ‘oerbos’ gevoel. Heel anders dan Frankrijk, Duitsland of enig ander bos waar wij zijn geweest. Totaal geen last van muggen en andere insecten wat erg lekker was.
Het hotel in Nurmes bleek weer enorm goed te zijn. Goede bedden en lekker eten. Het enige minpuntje was de douche. De cabine bleek aan de onderkant niet helemaal te sluiten, dus na enkele seconden onder de douche, stond de hele badkamer blank met water. Een soort mini zwembad, maar je moest wel zelf het water opruimen ☺
Ook nu hadden de hotelmedewerkers een verrassing voor ons. We besloten na de drukke dag om lekker makkelijk in het hotel te eten. Het hotel had een heerlijk ruikend Italiaans restaurant. Eenmaal aan tafel, kregen we drie medewerkers om ons heen staan met champagne en een schaaltje aardbeien. Hele restaurant keek, maar toch was het erg lief dat ze ons kwamen feliciteren met ons huwelijk. Na een heerlijke maaltijd toch weer snel naar bed, want de volgende ochtend hadden we een lange rit voor de boeg. Zo’n 450 km helemaal naar Lapland. Ben benieuwd of we rendieren tegenkomen…tot nu toe veel waarschuwingsborden gezien, maar nog geen enkel dier. Later meer hierover ;)