Lapland!

Beste mensen,

Vandaag gaan we naar Lapland. Tot voorheen wist ik niet eens dat het in Finland lag…best erg eigenlijk als aardrijkskundige. Ik dacht dat het een land veel noordelijker was, maar niet dat het de noordelijkste provincie van Finland zou zijn.
Al sinds onze aankomst in zweden zien we bij elke oprit en afslag wel een bordje staan met pas op voor rendieren. Tot nu toe nog niets gezien. Ben benieuwd of ze wel bestaan.
Onderweg naar ons hotel zien we veel naaldbomen en echt onbewoonde gebieden. Veel groen en weinig verkeer op de eenbaanswegen. Dat is toch wel lekker. Dus om beurten kunnen rijden en allebei kunnen genieten van het uitzicht. Het woord voor Lapand in het Fins is Lappi. En zodra we het bordje ‘Welkom in Lapland’ voorbij reden zagen we de eerste rendieren. Best eng! Die dieren zijn groot, hebben een enorm gewei op hun hoofd en zijn voor niets bang. Ze steken gewoon zo de weg over. Dus midden op de snelweg ontstaat er een hele file van auto’s omdat er zo nodig een kudde rendieren oversteekt. Ook toeteren heeft niet altijd zin, omdat het dier heen en weer rent op twee banen. Vooral als ze rennen zijn het erg grappig beesten. Ze hebben een beetje x-benen en daardoor zwalken ze erg met hun poten. Dus wij konden maximaal 80 rijden en op tijd remmen. Wij kregen hierdoor wel het gevoel dat we in Lapland waren. De vele naaldbomen, de heuvels, de onbewoonde gebieden en de rendieren doen ons aan geen enkel ander land denken. Prachtig om mee te maken. Net voor onze hotel stop beslotn we om even langs de Giant Kettles te rijden. Dit zijn enorme ronde gaten in de grond gevormd tijdens de IJstijd ca. 9000 jaar geleden. Geheel gemaakt door de natuur dmv van stenen die door een smeltwatertunnel een gat maken. Een soort afvoerputje die mooi rond is gemaakt door stenen ☺ . De gaten zijn wel 15 meter die en de grootste is 8 meter in doorsnede. Je kunt deze plek op eigen risico betreden. De trappen zijn smal en van hout, verder liggen er veel losse stenen en is er niet altijd een pad zichtbaar. Maar ach het viel allemaal wel mee. Zelfs voor mij, als ‘niet-klimgeit’ goed te doen. Wat niet mee viel waren de hoeveelheid insecten. Zodra we uit de auto stapten werden we besprongen door vliegen, muggen, horzels en bijen. Als het maar vloog en een insect was. Vreselijk! Dus na de klim en de foto’s snel teruggerend naar de auto. Gelukkig had ik een trui met lange mouwen aan, maar Erik met z’n t shirt is toch een aantal keer geprikt door muggen.

In Rovaniemi zaten we in het Santa Claus Hotel. Sfeervol hotel, maar erg vreemd gedurende de zomer. Het was zon 24 a 25 graden buiten en binnen stonden de kerstbomen en kerstversiering op tafels. Tijdens de wintermaanden met sneeuw zal dit een erg leuk hotel zijn, maar het voelde nu vreemd. Daar komt nog eens bij dat het hotel totaal niet met warmte kan omgaan. Er was geen airco in de kamer en de wanden waren deels van stof voor meer sfeer. Erg leuk, maar ook erg warm en stoffig. Verder was de kamer prima met een bad en klein balkon, het eten was wel weer enorm goed en zaten we midden in de stad. Gelukkig had dit hotel wel een eigen parkeergarage dus we konden veilig de auto kwijt. We zouden 2 nachten in dit hotel verblijven en alle tijd voor uitstapjes. De avond dat we aankwamen hebben we het plan gemaakt om naar een husky farm te gaan en natuurlijk om de poolcirkel over te steken. Het zou jammer genoeg niet mogelijk zijn om een husky slede tocht te maken (de slee krijgt dat wielen), omdat het te warm zou zijn voor de honden. Boven de 15 graden laten ze de honden niet meer rennen anders zou er kans zijn op oververhitting.
Er is erg veel te doen in Rovaniemi. Niet alleen in de zomer, maar ook in de winter. Denk dat aan sneeuwscooters, hiken, sledetochten met husky's of rendieren, skiën , langlaufen en verschillende musea. Deze plaats is de hoofdstad van Lapland en dat was duidelijk te merken. In de 2e wereldoorlog is deze stad bijna volledig verwoest. Daarna is de stad herbouwd naar een plan van Alvar Aalto. Zijn plan was om de hoofdstraten in de vorm van een rendier hoofd te bouwen. Je moet even goed zoeken, maar dan lukt het om het dier op de plattegrond te herkennen.
Even buiten Rovanieme ligt de woonplaats van de kerstman. Het Santa Claus Park is een soort Disney Park, maar dan volledig in de kerstsferen. Je kunt de kerstman ontmoeten, naar de elfenschool, shows bekijken en ijssculpturen bouwen. Ideaal voor kinderen, maar minder voor ons. Wij reden er dan ook hard voorbij en kwamen bij het Santa Claus Villege Park. Hier zijn wat vakantie bungelows en een hotel speciaal voor gezinnen die dan ook het Santa Claus Park willen bezoeken. Alles dus volledig in de kerstsfeer met kerstliedjes galmend door het park. Verder vind je er tal van souvenir shops en eetgelegenheden, maar ook een husky farm, rendieren en de officiële poolcirkel. Hier hebben Erik en ik dus met 29 graden Celsius de poolcirkel overgestoken. Bizar eigenlijk. Zo warm en dan ben je bij de poolcirkel, 66,5˚ NB. Ten noorden van de arctische cirkel gaat de zon ten minste voor een dag niet onder. Hoe noordelijker je komt, hoe meer dagen voorkomen waarbij de zon niet ondergaat en het dus altijd licht is. Vandaar dat veel mensen speciale verduisterden gordijnen hebben zodat ze toch kunnen slapen.
Hierna hebben we de husky farm bezocht. Gelukkig in de bossen en de honden allemaal in kooien. Erik vond dat erg fijn. Er waren 84 honden die nu vakantie hadden. Dus heerlijk lagen te slapen in hun hok en niet hoefden te werken. De honden zaten per 2, 3 of 4 in een kooi met een hok voor schaduw. Een husky kan vanaf jaar 1 tot jaar 10 werken, dus rennend sleeën voortrekken. Daarna worden de honden ter adoptie gesteld. Want meestal worden deze honden 15 jaar, maar kunnen de laatste jaren niet meer werken. De honden waren erg lief en je kon gewoon je hand in het hok steken en de honden aaien. Op een gegeven moment begon een hond te huilen zoals wolven ook doen. Geen idee waarom, maar niet veel later begonnen alle te blaffen, huilen of enigszins geluid te maken. Het maakte niet uit of de hond lag, zat of stond. Erik had een filmpje gemaakt hierover, maar helaas is deze mislukt. Wel beeld, maar geen geluid, terwijl het juist om het geluid gaat… Het was echt een kippenvel moment om al die honden te horen. Totaal niet angstaanjagend, want er zat geen grom bij. Het meisje wat daar werkte was erg vriendelijk en vertelde volop over de honden. Ze kende elke hond bij naam en wist allerlei anekdotes te vertellen. Een hond klimt altijd omhoog in de kooi en hangt als een soort aap aan de reling. Ze springt nooit naar beneden uit het hok, maar blijft altijd even zo hangen. Gewoon omdat het kan! Het voeren van de honden was ook iets moois om te zien. Elke hond krijgt een bak met gemalen vlees met water. Nu in de zomer is het mager vlees zoals kip, maar in de winters als de honden werken zit er ook zalm bij. De hond krijgt alleen maar te eten als hij eerst gaat zitten. Best lastig aangezien elke hond de kruiwagen met voer ziet en ruikt aankomen. Ze willen allemaal eten en blaffen om het hardst. Toch wacht de verzorger hond voor hond totdat deze gaat zitten en het voer heeft gegeten. Na dit alles wilde we ook nog even de rendieren zien, maar deze farm was helaas al gesloten. We besloten daarom even in de stad Rovaniemi te rond te lopen. Boodschappen gedaan, ijsje gegeten en tassen gepakt voor de volgende dag.

Vanuit Rovaniemi zijn we verder gereden naar Inari. Omdat we de vorige dag de rendieren niet hadden kunnen zien, hebben we deze vroeg in de ochtend even bezocht. We mochten ze voeren en hebben even gepraat met de verzorgster. Zij verteld ons dat rendieren elk jaar een nieuw gewei krijgen. Nu is deze nog harig en zacht, maar later droogt het haar op en wordt het bot. Net voor de winter valt het gewei af en groeit er een nieuwe voor in de plaats. Het gewei groeit 2 centimeter per dag zowel bij mannetjes als bij vrouwtjes. Het zijn enorme beesten vooral door het gewei.
Hierna zijn we doorgereden naar de amethisten mijn in Luosto. Deze mijn ligt in het Pyha-Luosto National Park. Helaas mochten we daar niet met de auto komen, dus even geparkeerd en maar gaan lopen. Het zou maar 2,5 kilometer zijn. Dat was het ook, maar dan wel heuveltje op en heuveltje af in de brandende zon en weer heel veel insecten. We werden echt besprongen vanuit alle kanten door alles wat klein is en vliegt. Ik had me ingesmeerd met deet en een shirt met lange mouwen aangedaan. Erik besloot om nog even niet te smeren, maar dit heeft hij gemerkt. Na de wandeling zat Erik zn arm en nek helemaal onder de muggenbulten. De mijn daarentegen was mug en vliegvrij. En niet zoals je denkt onder de grond, maar boven op een berg. Natuurlijk zijn de mineralen wel gemaakt diep in de aarde, maar door erosie en tijd zijn de bovenste gesteente lagen verwijderd en ligt de mineralen aan het oppervlakte. Het is een mijn die op een duurzame manier te werk gaat. Er worden geen machines gebruikt en alle amethisten worden omgevormd naar sieraad of ander product. Het is een van de grootste zo niet de enige amethisten mijn in Europa. Na een rondleiding en uitleg mochten we even zelf graven naar een amethist. Elke bezoekje mag een eigen amethist zoeken en eentje meenemen. Erik zag natuurlijk niet alleen amethisten, maar ook allerlei andere stenen. Dus wij gingen naar de auto niet alleen met 2 amethisten, maar ook met een boel andere stenen (kwarts en kwartsiet). Moe maar voldaan stapte we in de auto en reden door naar het hotel in Inari. Hier en daar de rendieren ontwijken.

Het hotel bij Inari was weer gelegen aan het meer Inarijärvi. Dit meer had wel iets speciaals. Het is de traditionele ontmoetingsplek van het Sami volk. Dit is van oorsprong een nomadenvolk. Het meer telt 3000 eilanden en wordt gezien als een van de mooiste van Finland. Zelf Koningin Juliana en Prins Bernard hebben een bezoekje gebracht aan dit meer in 1974. Ze hebben toen zelfs geluncht in het hotel waar wij nu verbleven. Het hotel was vroeger en ook nu nog een verblijfplaats voor de vissers. Het meer bevat namelijk heel veel vis en is erg beroemd daarmee over de hele wereld.
We hadden geen puf meer om een restaurant te zoeken en besloten in het hotel te eten. Erik heeft voor het eerst rendier gegeten en ik besloot het maar bij bieten met geitenkaas te houden. Als toetje kregen we ‘smoked sauna’. Een speciaal toetje van ijs en parfait wat gerookt is. Niet helemaal onze smaak, maar erg bijzonder om te proeven. Net of je een stokje wierook in je mond stopt….
Helaas was dit hotel ook niet ingesteld op warm weer. Het werd bloedheet op de kamer, soort sauna. Heel toepasselijk in Finland…. ☺ De kamer had geen airco en zodra we een raam open deden, vlogen hele families muggen onze kamer binnen. Dus niet zo’n lekkere nacht gehad, maar gelukkig was dit maar voor een dag.

De volgende dag zijn we even langs het Sami museum geweest. Dit museum heeft binnen en buiten exposities over de natuur in Lapland en de levenswijze van de Sami. Het zijn eigenlijk een soort Indianen, maar ze leven van rendieren, vis en in houten hutjes. Sami horen bij dezelfde familie als de Eskimo’s, namelijk de polaire volkeren (de Inuit tegenwoordig). Ze leven nog steeds in het noorden van Scandinavië maar de meeste nu wel met modernere middelen dan vroeger. Een boeiend museum met veel nieuwe informatie.
In de middag zijn we door gereden naar de Noordkaap. Deze bestemming stond al een tijdje op ons verlanglijstje en nu was het bijna zover. We moesten even de grens over naar Noorwegen en daar merkte we het al gelijk. Wat een koud, wind en regen. De temperatuur daalde naar 5 graden en regen bleef maar vallen. Na een lange rit over bergwegen en langs de eerste fjorden kwamen we eindelijk aan bij de camping. Ja mensen zelfs bij de Noordkaap hebben ze een camping. Wij hebben natuurlijk geen tent bij ons en verbleven in een bungalow met eigen keuken en badkamer, maar er stond een tent en ook heel veel campers.
De Noordkaap wordt gezien als het meeste noordelijkste punt van Europa. Dat klopt niet helemaal. Er zijn namelijk nog wat eilanden ten noorden van de Noordkaap die behoren tot Frankrijk. De Engelse zeevaarder Richard Chancellor heeft de Noordkaap ontdekt in 1553 en naam gegeven. Ook heeft er in de 2e wereldoorlog net voor de kust bij de Noordkaap een belangrijke zeeslag plaats gevonden. Hierbij verloren de Duitse mensen. Nu is het een bekende toeristische attractie. Niet alleen staat er een enorm beeld, ook zijn er restaurants, bioscoop en winkels.
De camping waar wij op verblijven is zo’n 25 kilometer van de Noordkaap af. De volgende dag zouden we naar de Noordkaap gaan, na onze Bird Safari per boot. Voor nu lekker eten in ons huisje en bijkomen van de lange rit. We hebben immers al 2367 kilometer afgelegd ☺